Door de ogen van Big Willem van Boxtel

Opstappen: Het verhaal begint in Turkije

Stel je voor, je stapt op je Harley, klaar om een stukje vrijheid te proeven. Maar terwijl je lekker door het Turkse landschap tuffert, hoor je aan alle kanten verhalen over Syrische vluchtelingen die terugkeren naar huis. Niet uit vrije wil, maar omdat de grond onder hun voeten hier te heet wordt. En alsof dat nog niet genoeg is, draait de Turkse centrale bank vrolijk aan de renteknop, met alle gevolgen van dien. Je vraagt je af: wat gebeurt hier allemaal?

De Rit: Vluchtelingen en de economie

Laten we beginnen met die 30.000 Syrische vluchtelingen die vanuit Turkije terugkeren naar Syrië. Luister, dit is geen luxe cruise terug naar huis. Het zijn mensen die jaren geleden alles hebben achtergelaten en nu teruggaan naar een land dat nog steeds op z’n laatste benen staat. Waarom? Nou, het leven in Turkije wordt hen niet makkelijker gemaakt.

Turkije, ooit een barmhartige Samaritaan in de regio, heeft nu z’n eigen sores. Werkloosheid stijgt, de inflatie knalt door het dak, en de Turkse lira heeft zo’n beetje dezelfde waarde als een muntje uit een speelautomaat op de Dam. De gemiddelde Turkse burger is het zat en kijkt naar die Syrische buurman alsof die de oorzaak is van alle ellende. Resultaat: vluchtelingen voelen zich steeds minder welkom.

En dan de renteverlagingen. Kijk, rente omlaag klinkt lekker als je een hypotheek wilt afsluiten, maar in Turkije is het net een gokautomaat: je trekt aan de hendel en hoopt op een wonder. Met een inflatie van 47% vraag je je af wie dit beleid heeft bedacht. Waarschijnlijk iemand die denkt dat je met goedkope lira’s rijk wordt. Amsterdamse les: als je bij de Turkse bank 100 lira neerlegt, krijg je misschien nog net een brood terug.

Voor de Turkse man in de straat betekent dit dat alles duurder wordt, van z’n simit (Turkse bagel) tot z’n raki. Hij staat in de rij bij de markt en denkt: “Ik word genaaid waar ik bij sta.” En terecht. De vraag blijft: wie stuurt deze motor, en waarom hebben ze de routeplanner op blind vertrouwen gezet?

Pitstop: Wat zegt Big Willem?

Hier komt Big Willem even om de hoek kijken. “Luister gozer,” zou hij zeggen, “dit is net een motorbende met ruzie. Iedereen wil de baas spelen, maar niemand kijkt naar de weg. Resultaat: je rijdt de sloot in.”

Willem weet als geen ander hoe belangrijk het is om je zaken op orde te hebben. Of je nou een club runt of een land, zonder structuur dondert alles in elkaar. Hij zou misschien een beetje lachen om die renteverlagingen. “Je kan de benzine goedkoper maken, maar als je Harley geen wielen meer heeft, sta je nog steeds stil.”

En over die vluchtelingen? Willem heeft misschien een rauw randje, maar hij snapt dat je mensen niet zomaar kunt wegsturen. “Als je gasten uitnodigt voor een feestje, kun je niet halverwege zeggen dat ze moeten opdonderen omdat het bier op is.”

Afdraaien: De les van de rit

Wat leren we van deze bizarre combinatie van migratie en economische chaos? Het is simpel: je moet weten waar je heen rijdt. Vluchtelingen terugsturen klinkt stoer, maar wie vangt ze op in Syrië? En renteverlagingen lijken een reddingsboei, maar wie houdt de economie drijvende als het water blijft stijgen?

Misschien is het tijd voor een nieuwe route. Een waarbij de motor soepel loopt en iedereen mee kan rijden, van de Turkse bakker tot de Syrische buurman. En als je onderweg een beetje Amsterdamse humor toevoegt, wordt de reis misschien een stuk draaglijker. Zoals Big Willem zou zeggen: “Niet lullen, maar poetsen. En zorg dat je tank vol is, want niemand houdt van een motor die stilvalt.”

Big Willem van Boxtel, voormalig Hells Angels-president en filosoof op twee wielen, geeft z’n ongezouten mening over wereldkwesties. Zijn inzichten zijn net als z’n motor: rauw, direct, en altijd op volle snelheid.