^{[Sorry, is weer eens een lang verhaal geworden maar ik had ook best veel bij te kletsen]}

Tja, zoals de titel het al zegt… structuur in ons leven door chaos. Of zou het zijn dat juist die chaos ontstaat door die structuur hahaha. Maar goed, ondertussen zijn we al weer 3,5 week verder sinds mn laatste blog. Van die 3,5 week waren we wel 9 dagen op vakantie naar Grand Park Lara. Een update schrijven was toen wel lastig omdat ik geen laptop bij me had. En om dat nu te doen op mn telefoon…. “ach, het moet wel hobby blijven” zoals vriend Bas vaak zegt. Dus dat heb ik maar niet gedaan. (gelukkig hebben we de foto’s nog…)
Ik zal jullie een verkorte versie proberen te geven van de afgelopen tijd, inclusief natuurlijk verhalen over mn nieuwe hobby…. de kippen.

De week voor we op vakantie zouden gaan werden ineens de Kuifhoentjes flink verkouden. En omdat ik een beginnend kippenboer ben wist ik even niet wat ik moest doen. Helemaal omdat één van de hoentjes moeite leek te hebben om haar koppie omhoog te houden. Ik dacht echt van die gaat me dood waar ik bij sta. Dat vond ik extra vervelend omdat wij die kuifhoentjes hadden gehaald voor onze vriendin Lydia. Zij had al eens aangegeven dat ze Kuifhoentjes zo leuk vind maar dat ze die bij hun niet makkelijk kon vinden (in de buurt van Alanya). Dus toch maar even bij de dierenarts onze oren te luister gelegd. Die wist een oplossing. Een paar druppels in het water en dan zouden ze er wel weer bovenop komen. Het kipje wat haar kopje niet meer omhoog kon houden moesten we maar even een paar druppels rechtstreeks in het snaveltje druppelen. En ere wie eer toekomt, na twee dagen was het hele spul weer hersteld en hobbelden ze weer vrolijk rond. En ja, die Kuifhoen haan bleef ons gericht aanvallen als dank voor onze hulp…. stom beest. Nou ja, het is een kip….

Daar moesten we wel even wachten. De man van Lydia zou er zijn om de kipjes verder mee naar huis te nemen maar door wat ‘ruis’ op de lijn stond hij verkeerd en hij had een verkeerde tijd voor de bril. Maar goed, uiteindelijk was het allemaal goed gekomen. En ‘as we speak’ hebben de kipjes het heerlijk in hun nieuwe ren bij Lydia. En als ik het goed kan inschatten genieten Lydia, haar man en hun zoon ook van hun nieuwe aanwinsten.

En over onze vakantie…. wat kan ik daar over vertellen? Niet zo heel veel eigenlijk. Niet zo veel. Behalve dat we hebben genoten. Heerlijk gerust, ‘smeren en keren’, prima gegeten, leuk Suikerfeest meegemaakt. Kortom, top vakantie.
Ik wil er nog even twee leuk dingen uithalen. Voor we daadwerkelijk gingen emigreren vanuit Nederland naar Turkije heb ik geprobeerd om zoveel mogelijk informatie te vergaren. En waar doe je dat tegenwoordig? Juist, via internet. En op mijn zoektocht kwam ik het YouTube kanaal Alanyalicious terecht. Het kanaal van twee Nederlandse vriendinnen, die beide woonde in Alanya en ze deelde leuke informatieve filmpjes over het leven in Turkije. Daar heb ik destijds, naast dat het gewoon leuke content was om te kijken, erg veel info uitgehaald. Af en toe ook een vraagje aan ze gesteld en daar kreeg ik toch altijd zeer leuke antwoorden op. En tje, het is net het echte leven, op gegeven moment zijn de dames er mee gestopt omdat één van beide dames terug verhuisde naar Nederland. (ze woont overigens al weer in Turkije). De ene dame is voor zo ver ik kan zien gestopt met haar activiteiten online en de andere (Melanie) heeft haar online activiteiten verplaatst naar Instagram (kijk HIER maar eens). En via dat medium ben ik haar blijven volgen.
Allemaal leuk Roland, maar waarom deel je dit met ons? Nou, dat zal ik je vertellen. Melanie vertelde in één van haar filmpjes dat ze Sucuk zo lekker vind maar dat ze de Sucuk die je koopt uit de grote supermarkten niet lekker vind. Daar krijgt ze gewoon last van zuurbranden van. Nu was een familie lid van haar man onlangs bij hun op visite geweest. Op weg naar hun toe was hij langs Afyon gereden en had daar een Sucuk meegenomen. En die vond ze toch lekker. Belangrijker misschien nog wel, ze kreeg er verder geen last van. Tja, toen was 1 plus 1 heel snel twee. Ik heb haar een berichtje gestuurd of ze het leuk vond dat ik een paar van die worsten zou meebrengen. Immers, wij wonen in het gebied wat bekend staat oa om de lekkere Sucuk. Een afspraak was snel gemaakt. Wat een lieve en leuke familie. Ze kwam naar het hotel en we hebben even heerlijk gekletst. Was erg leuk! (Hé Melanie, als jullie ooit in de buurt zijn…. jullie zijn hier ook altijd welkom)

Daarnaast hebben we nog een leuk uitstapje gemaakt naar het oude centrum van Antalya (Antalya Kaleiçi) Heerlijk rond geslenterd. Wat een leuk centrum. Even een hapje gegeten aan de oude haven en toen weer terug naar het hotel. We gingen met de stadsbus heen. Hahaha was even vergeten dat de beroepschauffeurs hier passagiers vooral vervelend vinden. En dat laten ze vooral weten dmv hun gaspedaal. Donders, was reed die vent hard. En als je dan weet dat de bus vol zat en wij moesten staan…. het was een enerverend tripje. Terug hebben we toch maar gekozen voor de taxi. Niet dat die chauffeur veel beter reed, ik zat tenminste een stuk comfortabeler.
[scroll vooral even door de bovenstaande foto’s. dat geeft je volgens mij een leuk beeld van het oude centrum]

Ik heb dezelfde ogen
Krijg jouw trekken om mijn mond
Vroeger was ik driftig
Vroeger was jij driftig
Maar we hebben onze rust gevonden
En we zitten naast elkaar
En we zeggen niet zoveel
Voor alles wat jij doet
Heb ik hetzelfde ritueel
En de waarheid die jij zocht
En die jij nooit hebt gevonden
Ik zoek haar ook
En tevergeefs
Zo lang ik leef
Want ik lijk steeds meer op jou
Papa, ik lijk steeds meer op jou

Nou…. ja….. dat dus. Vroeger, toen we als gezin op vakantie gingen werd mijn vader (bijna) altijd ziek. Van een stevige verkoudheid tot een vermoeden van hartritme stoornis.
Dus Papa, ook hierin lijk ik steeds meer op jou. Halverwege de vakantie kreeg ik me toch een buikpijn, niet normaal. En uiteindelijk kwam daar de oorzaak: ik kreeg last van verschrikkelijke diarree. Elke uur zat ik wel twee keer een kwartier op het toilet. Ik zal je verdere details besparen maar fijn was het niet. Even een dagje aankijken maar beter werd het niet. Dus toch maar wat middeltjes halen bij de apotheek want ik voelde me zo slecht. Ik had totaal geen energie. Bah, niets aan. En eigenlijk is pas vandaag mijn ontlasting weer enigszins normaal.
Hahahaha, dat was nog best spannend. We moesten zo’n 3,5 uur rijden naar huis. Maar met iemand in de auto die toch wel elk uur een keer naar het toilet moet…. maar ik heb het ‘overleefd’ De laatste drie kwartier was ik wel blij dat alle politie druk was in het kust gebied met controles. Het laatste deel zijn we binnendoor gegaan en heb ik het gaspedaal stevig ingedrukt en heb ik de reistijd terug gebracht tot onder de 3 uur…. zo nodig moest ik naar het toilet.

Thuis gekomen (na mn toilet bezoek) maar gelijk begonnen met het maaien van ons gras. Ook gelijk ons laatste kuifhoentje begraven. Die had onze vakantie niet overleefd helaas. Nou ja, dat gebeurt. We hadden al wel gehoord dat het ras ‘rahibe fizan tavuk’ (de turkse naam voor de Kuifhoentjes) niet een van de sterkste rassen zijn. Dus tja, ik heb Kenan maar verteld dat die gekke kip vergeten was om adem te halen en dat die daarom dood is gegaan. Helaas…. maar goed, we hadden al een afspraak gemaakt met de fokker. De maandag na onze terugkomst zouden we 1 Sultan haan en 3 Sultan hennetjes halen. Dus onze toom zou spoedig weer worden aangevuld.

Die maandag zou echter eerst beginnen met de levering van een partij hout. We willen een houten terras maken, net voor de rennen. Dat lijkt ons leuk. Kunnen we daar zitten en kunnen we leuk naar de kippen kijken. Tevens wordt dat dan ook de plek om te kunnen bbq-en en hebben we geen last van eventuele rook in het huis. En de bedoeling is om deze zomer er een groot zwembad neer te zetten. Dan hebben we gelijk een goede zitplek naast het zwembad.
Nu hadden we de houtzaag-meneer al gezegd dat we tot nu toe kromme planken en balken hadden geaccepteerd omdat we wisten dat het redelijk jong hout was. Daar voor in de plaatst kregen we vaak wat extra hout. Maar voor deze bestelling wilde ik alles netjes op maat, alles haaks afgezaagd én zo recht als het kon. Tja,ik had bijvoorbeeld 15 balken van 5 x 10 besteld. En bij mij is 5×10 ook echt 5×10 en niet ergens tussen 3×8 en de 5,5×12. Daar kan ik geen mooi terras van maken. Ja, dat kan wel maar dan wordt alles schot en scheef. Juist dat vinden wij niet leuk. We weten dat dat hier redelijk normaal is maar juist daarom doen we het wel zelf.
Lang verhaal kort, met de mededeling dat meneer de houtzagerT een voor hem grote klant net kwijt is geraakt hebben we het hout weer weg gestuurd. Ik was er klaar mee. Dus nu maar op zoek naar een nieuwe houtleverancier. Gelukkig heb ik al wel wat opgebouwd hier. Dus ik heb van diverse kanten al wel wat aanbiedingen gehad die zeggen dat zij wel begrijpen wat het betekend wat ik bedoel dat als ik zeg dat het haaks moet zijn ook echt haaks moet zijn. Wordt vervolgd.

Maandagavond gingen we dus 4 nieuwe kippen halen. Drie hennen en een haan. Sultanhoen En dit keer wat oudere. Dat wil zeggen, zo ongeveer een jaar oud en ze leggen al eitjes. Vooraf, wij zijn absoluut niet van plan om te fokken. Dus geen kuikens hier in de ren. Veul te veul gedoe hahaha. Toen we de vorige keer bij de fokker waren (om Lydia haar kippen te halen) had hij ons al laten zien welke kippen hij voor ons zou reserveren allemaal witte Sultans. Maar in dat zelfde hok zat ook een bruine. En ik moet zeggen dat ik die direct erg mooi vond. Hij vertelde dat het een haan was van ook ongeveer een jaar oud. Daarnaast wist hij te vertellen dat het een redelijk uniek exemplaar was in die kleurstelling. Nou vind ik dat laatste niet zo heel belangrijk, want ik wil toch niet fokken. Ik vind hem gewoon mooi. Nu we er kwamen om het spul te halen kregen we de keus. Of we namen een witte haan of we mochten die bruine haan meenemen. Als we die bruine haan meenamen moesten we er rekening mee houden dat als we toch eitjes uit lieten broeden, we geen zuiver witte bloedlijn meer hebben. Ach, we willen toch geen kippen-baby’s. Dus de keuze was snel gemaakt. Met de belofte dat als we ooit van die bruine haan af willen, dat we hem eerst zouden bellen mochten we die bruine haan hebben.
Dus nu hebben we onze twee tomen wel compleet. De ene toom bestaat nu uit de Generaal, drie Lohman’s en drie Tinted. In de andere toom zit nu dus Albert (de naam van de nieuwe haan) drie witte hennetje en twee zwarte hennetjes (alle 6 dus Sultanhoentjes)

Nou lieve mensen, dat was weer een heel verhaal. Goed, het was wel een kleine maand, maar toch. Nu gaan we langzaam maar zeker toewerken naar de komst van mn vader en mn nichtje. Of er voor die tijd nog een update komt weet ik niet zeker. Als we hout vinden gaan we beginnen met ons nieuwe terras. Mijn Ikamet heb ik ontvangen dus ik mag weer 3 jaar blijven. Kenan gaat gewoon lekker naar school. En samen knoeien we zo lekker een beetje aan. Dus ja lieve mensen, ik zou zeggen, bekijk hieronder nog even wat filmpjes en foto’s van de afgelopen paar weken.
Geniet en tot een volgende keer.